🏉 W 80 Dni Dookoła Świata Mapa Podróży Fogga

W 80 dni dookoła świata - mapa podróży. Udostępnij Udostępnij Nie generuje wyników w tabeli rankigowej. Wymagane logowanie. Motyw. Czcionki. Autor – Juliusz VerneTytuł – ” W 80 dni dookoła świata „Czas i miejsce akcji – 2 X – 21 XII 1872 r., Londyn, szlak podróży dookoła świataBohaterowie – główny – pan Fogg, drugoplanowi : Jan Passepartout ( Obieżyświat ),… Czytaj dalej → Proponujemy Ci podróż dookoła świata co prawda nie w 80 - jak Phileas Fogg, ale w 31 dni!W 80 dni dookoła świata to powieść podróżniczo-przygodowa i jako taka ma następujące cechy: akcja powieści toczy się w podróży, niezwykłe jest to, że bohaterowie pokonują duże odległości bardzo szybko, jak na czasy, w których żyją W 80 dni dookoła świata. Obsada. W 80 dni dookoła świata - obsada, aktorzy. USA 1956 Obsada. David Niven jako Phileas Fogg. Cantinflas. Shirley MacLaine jako Aouda. Data utworzenia: 16 lipca 2023, 12:00. „W 80 dni dookoła świata” to nakręcony z rozmachem serial przygodowy. Powstał oczywiście na podstawie powieści Juliusza Verne’a. Tym, którzy nie Temat: Ruszamy w podróż z panem Foggiem - W 80 dni dookoła świata Juliusza Verne'a. Wyruszamy w podróż razem z panem Foggiem! Akcja powieści rozgrywa się w XIX wieku. Jakimi środkami lokomocji przemieszczali sie bohaterowie? Plan wydarzeń - zapisz go w zeszycie! Mówi się, że podróże kształcą. Co zginęło z Banku Anglii w powieści?, Jakiej narodowości był książkowy sługa Fogga?, U kogo gościł Fogg z towarzyszami w Turcji?, Jak miała na imię współtowarzyszka drogi Fogga w powieści?, Ile czasu miał Fogg na przebycie świata?, Podaj nazwisko osoby, która śledziła Fogga i starała się utrudnić mu podróż, Lecieli nim Fogg, Passepartout i Monique., Podaj narodowość Michel Palin, W 80 dni dookoła świata, Insignis Media, Kraków 2010 s. 330. powrót. GN 50/2022 Archiwum. nasze media; Kontakt; Wybierz diecezję Charakterystyka Fileasa Fogga "W osiemdziesiąt dni dookoła świata". dookoła świata ". Z pochodzenia Anglik, zamieszkujący Londyn; nie był on jednak typowym londyńczykiem: "Nie widywano go nigdy ani na giełdzie, ani w banku, ani w żadnym z kantorów City". Fileas. poleca 75 %. Pomyłka w wymierzaniu czasu podróży. Zwycięstwo Fogga w zakładzie."W 80 dni dookoła świata" opracowanie. „W 80 dni dookoła świata" Juliusz Verne *Plan wydarzeń : · Początek podróży , wyjazd pociągiem do Paryża. · Podróż statkiem Mongolia, przez Suez do Bombaju. · Podróż na grzbiecie słonia do Allahabadu. Juliusz Verne, "W 80 dni dookoła świata" - test z lektury. Przypomnij sobie brawurową podróż Phileasa Fogga. W tym quizie z lektury pojawią się pytania takie jak: - Jak nazywał się klub, do którego należał pan Fogg? - Co było punktem wyjścia dla dyskusji o rozmiarach Ziemi i możliwości jej objechania w 80 dni? - Dlaczego detektyw Fix śledził pana Fogga? - Kim była Auda? - Do Przedstawienie osoby i zwyczajów pana Filipa Fogga - dżentelmena z klasą, któremu można pozazdrościć opanowania. Passepartout zostaje służącym pana Fogga. iXubZ. Streszczenie Mapa podróży Streszczenie Autorem powieści jest francuski pisarz, Juliusz Verne. Po raz pierwszy została ona wydana w 1873 r. Akcja utworu rozpoczyna się w 1872 r. w Londynie. Główny bohater powieści, pan Phileas Fogg (czyt. Filias Fogg) był bardzo bogatym angielskim dżentelmenem i członkiem klubu “Reforma”. Był tak tajemniczy, że nawet jego koledzy nie wiedzieli o nim za wiele. Każdy jego dzień wyglądał tak samo: pobudka, poranna toaleta, lekkie śniadanie, wyjście do klubu – śniadanie, czytanie prasy, gra w wista, obiad, rozmowy z klubowymi kolegami, powrót do domu. 2 października 1872 r. Phileas zwolnił swego lokaja za to, że ten podał mu wodę do golenia o temperaturze 84° Fahrenheita, podczas gdy Fogg życzył sobie, aby miała ona zawsze 86°F. Przyjął więc do pracy nowego służącego – Francuza imieniem Jean Passepartout (czyt. Paspartu). W niektórych polskich wydaniach nazywano go Janem Obieżyświatem. Miał on około 30 lat i w życiu zajmował się wieloma rzeczami: był wędrownym śpiewakiem, woltyżerem w cyrku, linoskoczkiem, nauczycielem gimnastyki, strażakiem i w końcu lokajem. Następnie Phileas udał się do klubu “Reforma”, gdzie w trakcie gry w wista, dżentelmeni poruszyli temat kradzieży 55 tys. funtów z pewnego banku. Wspólnie zastanawiali się czy złodziej zdoła ukryć się przed organami ścigania. Fogg stwierdził, że Ziemia stała się mniej przestronna odkąd można ją okrążyć w 80 dni. Jego koledzy podchwycili tę uwagę i od słowa do słowa doszło do zakładu. Phileas założył się, że objedzie świat w 80 dni. Stawką było 20 tys. funtów. Wypisał więc czek i oświadczył, że będzie z powrotem 21 grudnia. Fogg spokojnie wrócił do domu, wydał dyspozycje przerażonemu lokajowi i razem tego samego dnia wyruszyli w podróż. Zabrał ze sobą podręczną torbę, w której były dwie koszule, trzy pary pończoch, nieprzemakalny płaszcz i 20 tys. funtów. O 8:45 mężczyźni wyjechali pociągiem do Dover. Wieść o zakładzie i wyjeździe Fogga szybko obiegła cały Londyn, gdzie ludzie zaczęli się zakładać czy dżentelmenowi uda się ów wyczyn. Opublikowano też rysopis złodzieja owych 55 tys. funtów i okazało się, że był to ktoś bardzo podobny do Fogga, przez co padło na niego oskarżenie. Detektyw Fix uznał, że to Phileas ukradł pieniądze i wyruszył za nim w drogę, aby go aresztować. Fogg i Passepartout popłynęli Kanałem Sueskim do Bombaju. Podróż przebiegła bez przeszkód. Nawet udało im się zaoszczędzić dwa dni. Detektyw Fix miał nadzieję, że w Bombaju będzie mógł zaaresztować Fogga, lecz jeszcze nie dostał on od lokalnych władz nakazu aresztowania. Musiał więc czekać na papiery z Londynu przez co zależało mu na opóźnieniu podróży Fogga. Passepartout przyglądając się religijnym obrzędom wyznawców Zaratustry wszedł do ich świątyni nie ściągając butów. Nie wiedział, że przez to naraził się na karę. Trzech kapłanów siłą zdjęło mu buty, a lokaj szybko uciekł na dworzec. Stamtąd wraz ze swym szefem wyruszył pociągiem do Kalkuty. Trasa liczyła ok 1900 km. Jak się okazało tory kolejowe nie były w pełni ukończone i podróżni musieli opuścić pociąg. Na szczęście w pobliskiej wiosce, pewien Hindus hodował słonia o imieniu Kiouni. Jako że Phileas nie miał innej alternatywy, ostro licytował kupno zwierzęcia. W końcu udało mu się je kupić za 2 tys. funtów. Udało mu się też znaleźć przewodnika z plemienia Parsów, który umiał takiego słonia prowadzić. W dalszej podróży na słoniu towarzyszył im jeszcze generał Francis Cromarty, który jechał z nimi pociągiem. W trakcie podróży mężczyźni natrafili na dziwny pochód, w którym uczestniczyli bramini, czyli członkowie najwyższej kasty kapłańskiej; fakirzy oraz pewna młoda kobieta. Okazało się, że był to pogrzeb jej męża i zgodnie ze zwyczajem miała ona razem z jego ciałem spłonąć na stosie. Fogg postanowił, że muszą uratować kobietę, która niegdyś wbrew swej woli poślubiła starego maharadżę Bundelkundu. Pod osłoną nocy podkradli się więc pod świątynię, w której więziono kobietę, lecz była ona pilnie strzeżona. Następnego dnia, gdy już szykowano się do spalenia kobiety, Passepartout wpadł na fortel. W przebraniu zmartwychwstałego radży, czyli władcy, zabrał kobietę ze stosu. Zebrani uciekli z przerażenia. Odtąd uratowana Auda towarzyszyła im w podróży. Tak dotarli do Allahabad, gdzie wsiedli do pociągu. Pożegnali Parsa, któremu oprócz gotówki wręczyli słonia. W trakcie podróży pociągiem, w Banares pożegnali sir Francisa. Odtąd podróżowali w trójkę: Fogg, Passepartout i Auda. 25 października dotarli do Kalkuty, gdzie zatrzymał ich policjant i zawiózł przed oblicze sądu. Okazało się, że zostali oskarżeni o zbezczeszczenie miejsca czczonego przez religię bramińską. Chodziło o to, że w Bombaju Passepartout wszedł do świątyni w butach. Na domiar złego detektyw Fix przywiózł ze sobą przekupionych mnichów z Bangkoku, którzy zeznawali przeciw podróżnikom. Fixowi zależało na opóźnieniu ich podróży. Sąd wydał wyrok skazujący. Fogg załatwił sprawę wpłacając kaucję po tysiąc funtów za każdego z nich. Dzięki temu byli wolni i udali się na parostatek do Hongkongu. Na statku poznali detektywa Fixa, lecz nie wiedzieli, że jego celem jest aresztowanie Fogga. Fix miał nadzieję na aresztowanie Fogga w Hongkongu, gdyż było to ostatnie angielskie terytorium na planie podróży dżentelmena. Po drodze trafili na sztorm, przez co przypłynęli do Hongkongu z opóźnieniem. Ich kolejny statek do Jokohamy powinien był już odpłynąć, ale na szczęście zepsuł się jeden z kotłów i wyjazd był przełożony na kolejny dzień. Passepartout ruszył do portu zarezerwować miejsca na statek “Carnatic”. Spotkał tam detektywa Fixa, który zaprosił go do szynku. Okazało się, że dotarli do palarni opium. Gdy Passepartout był już wstawiony, Fix przyznał mu się, że w rzeczywistości jest inspektorem policji i ma zamiar aresztować Fogga. Pijany Francuz nie dotarł do hotelu. Nazajutrz Fogg i Auda udali się do portu. Ich statek już odpłynął a Passepartout nadal nie było. Fogg postanowił więc, że popłyną sami. Udało mu się wynająć statek płynący do Szanghaju. Pasowało im to, gdyż z Szanghaju mieli kolejny statek do San Francisco. Napatoczył się też Fix, który wsiadł na ten sam statek. Passepartout, który zgubił swoich współtowarzyszy wsiadł na statek z Hongkongu do Jokohamy. Tam skończyły mu się pieniądze, więc zaciągnął się do pracy w cyrku. Podczas pierwszego występu zauważył na publiczności Fogga i Audę, który wcześniej byli Szanghaju, ale właśnie przypłynęli do Jokohamy. Na ich widok lokaj opuścił swoje miejsce w ludzkiej piramidzie, którą zbudowali na scenie, przez co wielu cyrkowców upadło i poobijało się. Tak właśnie przypadek sprawił, że podróżnicy ponownie się odnaleźli. Już razem wyruszyli w dalszą podróż statkiem do San Francisco. Podczas podróży przez Ocean Spokojny Auda okazywała swe zainteresowanie Phileasem, lecz flegmatyczny Anglik wcale tego nie zauważał. Fix ukrywał się na statku. Miał już nakaz aresztowania, ale poza terytorium angielskich wpływów, nie miał on mocy prawnej. Gdy przypadkiem Fix natrafił na Passepartout, ten wymierzył mu prawy sierpowy. Detektyw wyjaśnił mu jednak, że odtąd stoi po stronie Fogga i że zależy mu aby ten dotarł do Londynu. Statek zgodnie z planem wpłynął do portu w San Francisco 3 grudnia. Podróżni udali się na śniadanie w stylu amerykańskim w hotelu Intercontinental. Następnie zwiedzali miasto. Trafili na spotkanie przedwyborcze dwóch ugrupowań. Wybierano bowiem sędziego pokoju. Rywalizowały ze sobą partie Kamerfielda i Mandiboya. Nie wiadomo kto wygrał, gdyż zrobiło się ogromne zamieszanie i doszło do rękoczynów. Ktoś próbował uderzyć Fogga, lecz Fix go obronił. Jakiś Jankes – pułkownik Stamp Proctor – znieważył Phileasa, przez co dżentelmen poprzysiągł mu zemstę. Turyści wyszli cało z opresji lecz musieli kupić nowe ubrania. Wieczorem wsiedli na pociąg do Nowego Jorku. Podróż przez całe Stany nie obyła się bez przygód. Najpierw stado bizonów zatrzymało pociąg na trzy godziny. Innym razem jeden z Mormonów wygłosił w wagonie przemówienie o historii swego kościoła. Passepartout, który był kawalerem bardzo współczuł Mormonowi, gdyż ci praktykowali wielożeństwo. Pociąg zatrzymał się na stacji Ogden. Fogg, Fix, Passepartout i Auda udali się na zwiedzanie Salt Lake City. Po powrocie ruszyli w dalszą podróż pociągiem. Gdy dotarli do Medicine Bow okazało się, że most jest uszkodzony. Maszynista zaproponował, aby przejechać go “pełną parą”. Wszyscy prócz Passepartout zgodzili się. Lokaj nie zdołał przemówić podróżnym do rozsądku. Na szczęście udało się przejechać, lecz gdy byli już po drugiej stronie, most się zawalił. Okazało się, że tym samym pociągiem podróżował Stamp Proctor, który niedawno znieważył Fogga. Gdy mężczyźni się spotkali, umówili się na pojedynek w Plum Creek. Ostatecznie do pojedynku nie doszło, gdyż na pociąg napadli Indianie z plemienia Sioux. Rozpoczęła się regularna strzelanina. Indianie grabili kufry i walizki. Podróżni musieli za wszelką cenę zatrzymać pociąg. Udało im się to dzięki dzielnemu Passepartout, który pod pokładem pociągu dotarł do samego przodu i udało mu się odłączyć lokomotywę. Nadeszli żołnierze i udało się odeprzeć atak Indian. Okazało się, że lokaj i kilka innych osób zostali pojmani. Fogg postanowił, że wyruszy z żołnierzami, aby ich odbić. Phileas wziął ze sobą 30 żołnierzy i obiecał im, że dostaną 1000 funtów jeśli odbiją zakładników. Udało im się to i nad ranem wszyscy powrócili na wiedząc, że Foggowi zależy na jak najszybszym dotarciu do Nowego Jorku, obliczył, że zabraknie mu 8 godzin. Zaproponował więc, żeby udali się na saniach z żaglami, które to oferował im pewien Amerykanin. Na saniach dotarli do Omaha, gdzie wsiedli do pociągu do Chicago. Stamtąd udali się do Nowego Jorku. Gdy tam dotarli okazało się, że statek do Liverpoolu odpłynął 45 min wcześniej. Phileas nie poddał się. Sytuacja była trudna, gdyż inne statki odpływały zbyt późno lub były zbyt wolne, żeby zdążył na czas. Udał się więc nad rzekę Hudson i obserwował statki. Wypatrzył tam parowiec Henriettę o żelaznym kadłubie i drewnianej nadbudowie. Fogg porozmawiał z jego kapitanem, Speedem i okazało się, że płyną do Bordeaux we Francji. Za sowitą opłatą w wys. 2 tys. funtów od osoby, kapitan zgodził się ich zabrać ze sobą. Gdy wyruszyli, Fogg przekupił całą załogę, aby płynęli nie do Francji, lecz do Anglii. Ci się zgodzili. I tak szczerze nie przepadali za swoim kapitanem, którego uwięzili. Od teraz Phileas dowodził i okazało się, że był wytrawnym żeglarzem. Statek płynął pełną parą i niestety nie wystarczyło węgla. 18 grudnia Fogg wezwał do siebie wściekłego kapitana i zaproponował, że kupi statek. Zapłacił za niego 60 tys. dolarów i oświadczył, że kadłub i maszyny pozostaną jego. Kapitan zgodził się i od razu złagodniał. Zaczęto rozbierać drewniane elementy statku i palić nimi w piecu. Statek od razu przyspieszył i tak dotarli do Queenstown w Irlandii. Stamtąd ruszyli pociągiem do Dublina, a z Dublina statkiem do Liverpoolu, gdzie zdarzyła się tragedia. Fix nie dotrzymał słowa, aresztował Fogga i zamknął go w celi. Passepartout wyrzucał sobie, że nie poinformował Fogga o tym kim był Fix. O drugiej trzydzieści Phileas został wypuszczony, gdyż okazało się, że prawdziwy złodziej już od trzech dni przebywał w areszcie. Fogg wychodząc wymierzył Fixowi zamaszysty cios. Niestety podróżnicy stracili dużo cennego czasu i zwycięstwo zakładu wisiało na włosku. Szybko ruszyli pociągiem do Londynu. Pan Fogg okrążył świat w 80 dni i spóźnił się o 5 min. Przegrał zakład. Zamknął się w swym mieszkaniu. Stracił prawie 20 tys funtów na wyjazd i musiał wypłacić 20 tys. za przegrany zakład. Fogg posmutniał, nie jadał posiłków. Przeprosił za swoje zachowanie panią Audę, która zamieszkała w jednym z pokoi. Było mu przykro, że nie będzie mógł zabezpieczyć jej pobytu w Anglii, gdyż pozostał bez grosza. Auda jednak była w nim zakochana i oświadczyła mu się. Fogg odparł, że też ją kocha i zgodził się na ślub, który zaplanowali na następny dzień w poniedziałek. Passepartout poszedł do wielebnego Wilsona, zaklepać termin ślubu. Tam dowiedział się, że nazajutrz nie jest poniedziałek, lecz niedziela. Lokaj wystrzelił jak z procy powiadomić o tym swego pana. Okazało się, że podróżując na wschód, Fogg zyskał jeden dzień. Ukończył więc podróż w 79 dni. Gdy się o tym dowiedział, szybko ruszył do klubu reforma i zdążył punktualnie. Miał być najpóźniej o 8:45. Dotarł o 8:44 i 57 sekund, a więc 3 sekundy przed czasem. Fogg wygrał zakład. Finansowo nie wyszedł na tym wspaniale, gdyż koszty podróży wyniosły ponad 19 tys. funtów. To co mu zostało podzielił między Fixa i Passepartout odliczając kwotę za gaz do piecyka, który lokaj zostawił włączony przez cały czas ich nieobecności. Największą nagrodą dla Phileasa było poznanie Audy, którą poślubił dwa dni później. Ich świadkiem był oczywiście niezawodny Passepartout. Podróż: Mapa podróży Phileasa Fogga z powieści “W 80 dni dookoła świata”. 2 października 1972 r. o 8:45 Fogg i Passepartout ruszyli z Londynu do Paryża. Następnie do Turynu i Brindisi na południu Włoch, gdzie wsiedli na parostatek o nazwie “Mongolia” płynący do Indii przez Kanał Sueski. Opłynęli Półwysep Arabski i dotarli do Bombaju skąd wyruszyli pociągiem do Kalkuty. Gdzieś przed Allahabad okazało się, że skończyły się tory, więc przesiedli się na słonia imieniem Kiouni. Tam uratowali też księżniczkę Audę. Na słoniu dotarli do Allahabad, skąd pociągiem ruszyli do Kalkuty. Z kalkuty na parostatku dostali się do Hong Kongu. Tutaj podróżni się zgubili i Passepartout udał się do Jokohamy na statku “Carnatic”. Fogg i Auda popłynęli do Szanghaju na statku “Tankadera”, po czym popłynęli również do Jokohamy, gdzie znaleźli Passepartout. Stamtąd popłynęli przez Ocean Spokojny do San Francisco na statku “Generał Grant”. Do San Francisco dotarli 3 grudnia, skąd pociągiem udali się do Ogden i Salt Lake City. Następnie ruszyli do Omaha. Po drodze napadli ich Indianie. Do Omaha wjechali na saniach z żaglem. Tam wsiedli na pociąg do Nowego Jorku przez Chicago. W Nowym Jorku wsiedli na statek “Henrietta”, który miał płynąć do Francji, ale Fogg przekupił załogę i udali się do Wielkiej Brytanii. Tak przepłynęli cały Ocean Atlantycki. Wysiedli w Queenstown w Irlandii. Dziś to miasto nazywa się Cobh. Tam wsiadł na pociąg do Dublina, skąd popłynął do Liverpoolu. Stamtąd udał się pociągiem do Londynu. Warto zauważyć, że Fogg w powieści ani raz NIE podróżował balonem. W wielu ekranizacjach lektury jest inaczej. DOOKOŁA ŚWIATA Od kiedy wyprawa Magellana (w latach 1519-1522) opłynęła kulę ziemską, podróż dookoła świata, stała się wielkim marzeniem a jednocześnie wyzwaniem dla podróżników. Wyruszali w nią przedstawiciele różnych narodów. Wielokrotnie zadawane jest pytanie, kto z Polaków dokonał po raz pierwszy tej sztuki. Odpowiedź na to pytanie nie jest prosta. Najczęściej przyjmuje się, że pierwszym Polakiem, który zrealizował indywidualną podróż dookoła świata był geolog i geograf Paweł Edmund Strzelecki. Stało się to w latach 1834-43 i zostało dokładnie udokumentowane. Z pewnością dookoła globu wędrowali wcześniej i inni Polacy. I tak, w latach 1772-1775 w drugiej wyprawie kierowanej przez kapitana Cooka brali udział Rajnold i Jerzy Forsterowie. Rajnold pochodził z rodziny szkockiej, która przybyła do Polski w XVII wielu a jego syn Jerzy urodził się w Wiślinie pod Gdańskiem i miał silne kontakty z Polską, z którą się identyfikował. Warto wspomnieć, że wydał dzieło: A voyage round the Word In „Resolution”, commanded by Captain Cook during the yars 1772-1775. W polskim piśmiennictwie można znaleźć także informacje o Polakach, oficerach marynarki rosyjskiej, którzy brali udział w rejsach dookoła świata. Wymienia się nazwiska poruczników Janowskiego i Szwejkowskiego, którzy na statku „Suworow” opłynęli świat w latach 1813-1816. Udokumentowane jest także uczestnictwo w dwukrotnym opłynięciu globu, w latach 1827 i 1831 Dionizego Zaremby także na rosyjskich statkach. Od czasów Magellana, świat okrążano wielokrotnie ale podróż dookoła świata, która wywołała najwięcej emocji wydarzyła się na kartach książki. Oczywiście mowa o powieści „W 80 dni dookoła świata” autorstwa Juliusza Vernego. Oficjalnie, bezpośrednim bodźcem, który podobno skłonił autora do jej napisania (pierwsze wydanie w 1872, pierwsze wydanie polskie już w 1873), było otwarcie w 1869 Kanału Sueskiego. Połączył on Morze Śródziemne z Morzem Czerwonym, wyeliminował potrzebę opływania Afryki a przez to spowodował znacznie szybsze połączenie z Azją i Australią. „W 80 dni dookoła świata” to nie tylko pasjonująca powieść przygodowa ale także opis tego jak wyglądał stan rozwoju techniki w drugiej połowie XIX wieku, wieku pary, kiedy rozpoczęła się rewolucja technologiczna pozwalająca na znaczne łatwiejsze podróżowanie po świecie. Powieść stanowiła impuls dla wielu pokoleń podróżników aby okrążyć glob. Zgodnie z fantazją Vernego, główny bohater – Fileas Fogg, który założył się ze swoimi przyjaciółmi, że uda mu się okrążyć kulę ziemską w 80 dni, opuścił Londyn 2 października 1872 a powrócił 21 grudnia tego samego roku. Trasa podróży wiodła przez Dover, Calais, Paryż, Turyn, Brindisi, Suez, Aden, Bombaj, Allahabad, Benares, Kalkutę, Singapur, Hong Kong, Szanghaj, Jokohamę, San Francisco, Sacramento, Chicago, Nowy Jork, Queenstown, Dublin i Liverpool. Trasa podróży Fileasa Fogga według mapy z I wydania powieści „W 80 dni dookoła świata” Podróż Filasa Fogga znana jest na całym świecie ale niewiele osób wie, że taką podróż już wcześniej odbył George Francis Train (1829-1902) jedna z najbardziej ekscentrycznych postaci USA. Był bogatym biznesmenem, pisarzem, podróżnikiem a także ubiegał się o urząd prezydenta kraju. W 1870 odbył swoją pierwsza podróż dookoła świata. Wyruszył z Nowego Jorku aby wędrując przez San Francisco, Jokohamę, Hongkong, Sajgon, Singapur, Suez, Marsylię, Lyon (tam trafił do więzienia), Liverpool wrócić do punktu wyjścia PO 80 DNIACH!!! Wszystko wskazuje więc, że właśnie ta podróż była inspiracją dla Juliusa Verne. Już wkrótce, podróż śladem Filease Fogga (a właściwie Georga F. Traina) powtórzyła Elizabeth Jane Ochran (1864-1922), znana bardziej pod pseudonimem jako Nellie Bly; amerykańska dziennikarka, która wsławiła się swoim dziennikarstwem śledczym. 14 listopada 1889 Bly, jako reporterka New York Word, wyruszyła z Nowego Jorku dokąd wróciła po 72 dniach, 6 godzinach, 11 minutach i 14 sekundach – 25 stycznia 1890 r. Była pierwszą kobietą, która podróżowała dookoła świata bez towarzystwa mężczyzny. Stała się wzorem dla wielu kobiet z jej pokolenia. W dzielnicy Brooklyn w Nowym Jorku (Shore Parkway) otwarto park rozrywki jej imienia, który oparty był na motywach podróży dookoła świata, którą odbyła. W 2007 park przekształcono w Adventurers Family Entertainment Center. W odpowiedzi na ten wyczyn Georg F. Train, w 1890 powtórzył swoją podróż. Wyruszył 18 marca z Tacoma i wrócił do punktu wyjścia po 67 dniach, 12 godzinach i 3 minutach. A oto trasa tej podróży Wyjazd: Tacoma, WA statek “Olympia” – 18 marzec 1890 Vancouver statek “Abyssinia” Jokohama pociąg Tokio pociąg Jokohama pociąg Kobe statek “General Werder” Hong Kong statek “Preussen” Singapur statek “Preussen” Colombo statek “Preussen” Suez pociąg Port Said statek “Arcadia” Brindisi wynajęta jednostka pływająca Calais pociąg, prom i pociąg “Flying Irishman” London statek “Etruria” New York pociąg Chicago pociąg “Chicago & Western Railroad” Omaha pociąg “Chicago & Western Railroad” Powrót: Tacoma, WA – 24 maj 1890 Mając 63 lata, Train w 1892, okrążył świat po raz trzeci tym razem w ciągu 60 dni! Po ponad 100 latach od kultowej podróży na szlak wyruszył Michael Palin (1943) – angielski aktor komediowy (między innymi Latający Cyrk Monty Pythona), scenarzysta i podróżnik, a także kompozytor, autor tekstów, piosenkarz i producent filmowy ( Ponieważ założył, że nie będzie używał komunikacji lotniczej, okazało się, że w XX wieku nie tak łatwo powtórzyć podróż Fileasa Fogga czy też wyczyny Georga T. Traina. Pokonanie trasy Londyn – Insbruck – Wenecja – Ateny – Iraklion – Aleksandria – Kair – Suez – Dżidda – Rijad – Dubaj – Bombaj – Madras – Singapur – Hongkong – Guangzhou – Szanghaj – Jokohama – Los Angeles – Aspen – Chicago – Nowy Jork – Hawr – Felixtowe – Londyn zajęło mu 79 dni i 7 godzin (25 wrzesień – 12 grudzień 1988). Podróż opisał w książce „W 80 dni dookoła świata” (wydanie polskie w 2010) i przedstawił w filmie. Na niezwykły pomysł wpadł Jarek Sępek, podróżnik, dziennikarz, fotograf ( Postanowił objechać świat w 80 dni, nie ruszając się z Londynu. Założył się bowiem z redaktorem naczelnym magazynu „Geographical”, że w ciągu 80 dni spotka się ludźmi mówiącymi 80 różnymi językami. Zakład wygrał a ostatnim rozmówcą, mówiącym zresztą w języku angielskim był Michael Palin. Swoją „podróż” opisał w książce „W 80 dni dookoła świata (nie wyjeżdżając z Londynu)” wydaną w 2010. Książka „W 80 dni dookoła świata” w dalszym ciągu inspiruje kolejnych podróżników. Większość z nich korzysta z komunikacji lotniczej wędrując wokół globu całkiem inną trasą niż Filas Fogg. Te odstępstwa nie są jednak najważniejsze. Bardziej istotne jest to, że spełniają się marzenia tak wielu „zjadaczy chleba” zanurzonych w szarej codzienności ale w sercach noszących tęsknotę za dalekimi wojażami.. Nie śpiesz się. Przegapisz najlepsze chwile swojego października 1956 roku publiczność zgromadzona w nowojorskim teatrze Rivoli wyruszyła w ekscytującą trzygodzinną podróż wraz z angielskim dżentelmenem Phileasem Foggiem. Film grany był przy pełnej widowni przez kolejne 15 miesięcy i stał się drugim po Dziesięciorgu przykazaniach Cecila B. DeMille’a największym hitem roku. Źle jednak przetrwał próbę czasu i współcześnie jest oceniany jako płytki film rozrywkowy oraz jeden z najgorszych laureatów Oscara w głównej kategorii. Ale nie można zaprzeczyć, że to również film prawdziwego pasjonata, który zainwestował w projekt 6 milionów dolarów, popadając przez to w długi. Raczej nie chodziło mu o wykupienie wszystkich Oscarów, lecz o stworzenie wysmakowanej plastycznie filmowej przygody, która oczaruje widzów na całym pasjonatem był Michael Todd, znany impresario broadwayowski. Już w połowie lat 40. pomógł zebrać fundusze na sceniczny musical według powieści Juliusza Verne’a z 1873 roku. Głównym inicjatorem przedsięwzięcia był Orson Welles – jego spektakl Around the World (1946) z muzyką i piosenkami Cole’a Portera okazał się jednak wielką porażką kasową. 10 lat później niemający doświadczenia w produkowaniu filmów Todd postawił wszystko na jedną kartę i doprowadził do końca filmową adaptację ulubionej książki, odnosząc gigantyczny sukces finansowy. Przy okazji wprowadził także pewną rewolucję techniczną – współtworzony przez niego system Todd-AO ustanowił nowe standardy rejestracji obrazu filmowego. Sprawiedliwie należy jednak przyznać, że W 80 dni… jest drugą po Oklahomie (1955) Freda Zinnemanna produkcją wykorzystującą te musical Orsona Wellesa przyniósł straty nie z powodu jakości widowiska, ale ze względu na brak znanych nazwisk w obsadzie (w roli Phileasa Fogga – Arthur Margetson). Dlatego Mike Todd postawił sobie za główny cel zaangażować do filmu jak najwięcej gwiazd kina (nie tylko z Hollywood). Dokonał czegoś, co wydawało się niemożliwe – zgromadził wiele znanych twarzy i umieścił ich w krótkich, nawet kilkusekundowych epizodach. Dla przykładu ceniony za swój głos Frank Sinatra nie mówi ani słowa, tylko gra na pianinie, po czym odwraca się do kamery (ten moment zapewne wywołał aplauz widowni).Producent wraz z ekipą postanowił przenosić plan filmowy szlakiem podróży głównego bohatera. Dzięki temu użyto naturalnych plenerów – od Londynu przez Paryż, Hiszpanię, Hongkong, Japonię, po San Francisco. To zresztą nie wszystkie atrakcje turystyczne, bo sceny indyjskie kręcono w Pakistanie, a podróż z Rangunu do Hongkongu odbywa się z widokiem na Wielki Pałac w Bangkoku (co ciekawe, użytą w tej scenie łódź pożyczył filmowcom król Tajlandii). Wszystkie pieniądze wydane na taką wyprawę musiały przekładać się na to, co można było obserwować na ekranie, dlatego ekipa operatorska pod kierunkiem Lionela Lindona bardzo powoli chłonie krajobrazy, by widz rozkoszował się nimi i podziwiał uroki świata filmowane w wysokiej w filmie historię zna chyba każdy, ale nie zaszkodzi przypomnieć. Phileas Fogg (David Niven) to dżentelmen w każdym calu, członek elitarnego Klubu Reforma i miłośnik wista (angielskiej gry karcianej). Podczas rozmowy z partnerami od wista dochodzi do nietypowego zakładu – Fogg stawia swoją fortunę na to, by udowodnić swoje racje dotyczące geografii. Jest przekonany, że naszą planetę można okrążyć w 80 dni, z czym nie zgadzają się jego koledzy z Klubu. Istotny jest przy tym fakt, że akcja toczy się w roku 1872 i wtedy faktycznie nie było wystarczająco szybkich środków transportu, by okrążyć świat w 80 dni. Mamy więc podróż balonem przez Alpy, jazdę na słoniach przez dżunglę, podróże XIX-wiecznymi pociągami i pokonywanie trasy drogą scenariuszem pracowali Perelman, James Poe i John Farrow. Ostatni z wymienionych, będący także reżyserem z ogromnym doświadczeniem, miał realizować ten film. Jednak producent zwolnił go krótko po rozpoczęciu zdjęć – zdążył nakręcić tylko kilka sekwencji w Hiszpanii, które powstawały w pierwszej kolejności. Na jego miejsce przybył Michael Anderson, angielski filmowiec z mniejszym dorobkiem, doceniany wówczas za dramat wojenny Nocny nalot (1955).Stanęło przed nim niezwykle trudne zadanie – 75 dni zdjęciowych pod kierunkiem producenta, który miał konkretne wymagania co do formy spektaklu. Forma miała przewyższać wszystko to, co stworzono do tej pory w Hollywood. Przed ekranem przemyka więc nie tylko duża ilość gwiazd, aktorów i statystów, ale także zwierząt. Wybudowano wiele planów zdjęciowych, by ukazać zróżnicowane miejsca – od roztańczonej Hiszpanii przez malowniczą Azję po tereny indiańskie w Ameryce. Uszyto rekordową liczbę kostiumów i wzniesiono monumentalne dekoracje. Wszystko to sfilmowano w nowym formacie opracowanym w celu zapewnienia wysokiej rozdzielczości obrazu film pamięta się głównie ze zjawiska zwanego cameo. Polega ono na zatrudnianiu znanych osobistości do kilkusekundowych występów. Napisy końcowe (zaprojektowane przez Saula Bassa) stanowią pewnego rodzaju mapę, na której możemy odnaleźć znane nazwiska biorące udział w produkcji. Ale dla miłośnika starego kina atrakcją jest także wyszukiwanie tych osób w trakcie filmu. I tak na przykład w sekwencji londyńskiej wystąpił John Gielgud – jeden z najwybitniejszych aktorów szekspirowskich. W części hiszpańskiej swoje umiejętności pokazują nie tylko aktorzy, ale i słynny tancerz flamenco José Greco oraz matador Luis Miguel Dominguín, najwięcej gwiazd jest rzecz jasna w epizodzie amerykańskim – w samej scenie barowej w San Francisco można zobaczyć Marlenę Dietrich (która wypowiada słowa „Nie spiesz się, przegapisz najlepsze chwile swojego życia”), George’a Rafta i Franka Sinatrę. Potem jest dość wyrazisty John Carradine w roli politykującego pułkownika, a następnie Buster Keaton jako konduktor (ten chwyt wydaje się oczywisty – w najsłynniejszych filmach, Rozkoszach gościnności i Generale, pokazał swoją fascynację historią kolei). Natomiast postać pułkownika amerykańskiej kawalerii nie przypadła żadnej pierwszoligowej gwieździe, lecz B-klasowemu aktorowi-kowbojowi, Timowi zaskakujące, to nie Phileas Fogg w interpretacji Davida Nivena okazał się najważniejszą rewelacją obsadową, lecz meksykański komik Mario Moreno posługujący się pseudonimem Cantinflas. W Hiszpanii i Ameryce Łacińskiej cieszył się ogromną popularnością i to właśnie on (a nie Francuz, jak w książce) wcielił się w postać wiernego lokaja zwanego Passepartout. Po tej roli Cantinflas zagrał w jeszcze jednej wypełnionej gwiazdami produkcji hollywoodzkiej pt. Pepe (1960, reż. George Sidney), która była dla odmiany wielką klęską kasową i zakończyła międzynarodową karierę komika. O kultowości tego aktora w krajach hiszpańskojęzycznych świadczy nowo powstałe słowo „cantinflada”, oznaczające rozwlekłe gadanie, w którym nie ma merytorycznej treści. Na tym głównie opierał się humor reprezentowany przez Meksykanina, ale Todd i Anderson wykorzystali jego inny popisowy numer – parodię korridy zaprezentowaną po raz pierwszy w komedii Ani krwi, ani piasku (1941, reż. Alejandro Galindo).Do najbardziej chybionych pomysłów obsadowych zaliczyć należy Petera Lorre’a w roli Japończyka i Shirley MacLaine odgrywającą postać hinduskiej księżniczki. Z obsady pozytywnie wyróżnia się Robert Newton, wcielający się w przebiegłego inspektora Fixa podejrzewającego Fogga o obrabowanie Banku Anglii. Aktor był znany z ról piratów, Długiego Johna Silvera i Czarnobrodego, oraz z alkoholizmu, który przyczynił się do jego śmierci. Pracując nad rolą inspektora Fixa, dotrzymał słowa danego producentowi i odstawił alkohol. Ale po zakończeniu zdjęć wlał w siebie tak dużą ilość mocnego trunku, że wątroba i serce nie wytrzymały. Zmarł około siedem miesięcy przed premierą 80 dni dookoła świata to czyste kino rozrywkowe – bezpretensjonalne i momentami naprawdę urocze, korzystające z wielu lubianych przez widzów klisz gatunkowych. Najważniejszy jest motyw wyścigu z czasem i piętrzące się przeszkody na drodze do celu. Są ratunki w ostatniej chwili, jest zetknięcie człowieka z technologią, ale też z dziką Naturą. Jest ukazane w pełnej krasie bogactwo planety Ziemia, ale także różnorodność kostiumów i scenografii w zależności od miejsca. Wspaniale prezentuje się muzyka Victora Younga, który po 22 nominacjach do Oscara zdobył jedyną (w dodatku pośmiertną) statuetkę za omawianą produkcję. Na ścieżce dźwiękowej oprócz oryginalnej partytury Younga pojawiło się też wiele klasycznych utworów z poprzednich stuleci (np. Rule Britannia, The Girl I Left Behind Me).Raczej w zgodnej opinii uważa się, iż w roku 1956 powstało wiele innych dzieł zasługujących na miano najlepszego filmu roku, np. Olbrzym George’a Stevensa, który niedawno też obchodził rocznicę premiery, a w którym zagrała Elizabeth Taylor, żona Mike’a Todda odpowiedzialnego w dużej mierze za sukces omawianego przedsięwzięcia. Związek Liz z Mikiem przerwała śmierć męża w katastrofie prywatnego samolotu, niespełna półtora roku po premierze jego sztandarowego dzieła… Mimo iż spośród pięciu Oscarów jeden trafił w ręce scenarzystów, to nie scenariuszowe pomysły dziś imponują. Ten barwny film przygodowy to przede wszystkim uczta dla oka, a jego głównym celem jest uatrakcyjnić niedzielne popołudnie z rodziną. Przed Michaelem Toddem do ekranizacji utworu Verne’a przymierzał się Alexander Korda, który ostatecznie stwierdził, że ten projekt nie ma szans powodzenia – jest zbyt kosztowny i wymagający. Tak więc dobrze, że chociaż w takiej formie ta przygoda ujrzała światło dzienne. Ekscentryczny londyński wynalazca Fileas Fogg (Steve Coogan) opanował umiejętność latania, wynalazł elektryczność, a nawet wrotki, lecz mimo to świat nauki gardzi nim, mając go za nieszkodliwego wariata. Fogg marzy, żeby wreszcie ktoś potraktował go poważnie i przyjmuje od Lorda Kelvina, przewodniczącego Królewskiej Akademii Nauk, niecodzienny zakład… zobowiązuje się objechać kulę ziemską w 80 dni. Wraz z dwójką towarzyszy podróży – lokajem biegłym we wschodnich sztukach walki (Jackie Chan) i piękną famme fatale Monique (Cecile de France) – Fogg rozpoczyna brawurowy wyścig z czasem. Czekają ich fantastyczne przygody, mrożące krew w żyłach niepodzianki, spotkania z wrogami i przyjaciółmi, których zagrają same gwiazdy. Opinie (0)

w 80 dni dookoła świata mapa podróży fogga